İş Mahkemelerinin vermiş olduğu kararlara karşı katılma yolu ile temyiz yolunun açık olup olmadığı tartışılan bir konuydu.
Karşı ya da Katılma Yolu ile Temyiz; yasal süresi içerisinde temyiz yoluna başvurmayan tarafın, yasal süresi içerisinde hükmü temyiz eden karşı tarafın temyizine karşı, temyize cevap süresi içerisinde dilekçe vermek sureti ile hükmü yasal süresi geçmesine karşı temyiz edebilmesidir.
İş Mahkemelerinde karşı temyiz yolu önemli bir haktır. Şöyle ki; İş Mahkemelerinin vermiş olduğu kararlara karşı, karar duruşmasına katılan tarafın gerekçeli karar yazılmamış olsa bile, duruşma tarihinden itibaren 8 gün içerisinde temyiz yoluna başvurma hakkı vardır. 8 günlük sürenin geçirilmesi halinde, gerekçeli karar yazılmamış olsa bile temyiz hakkı kaybolmaktadır.
İşte bu durumda temyiz süresini kaçıran taraf, karşı tarafın kararı süresi içerisinde temyiz etmesi halinde temyize cevap süresi içerisinde kararı temyiz edebilecektir.
İş Mahkemelerinde Karşı Temyiz yolunun olup olmadığı bugüne kadar Yargı kararlarında farklı kararlar ile tartışılmıştır.
Yargıtay 7.Hukuk Dairesi 30.05.2013 tarih ve 2013/1937 E sy kararı ile Davalının temyiz talebinin 8 günlük temyiz süresinin son günü olan tarih geçtikten sonra yapıldığı temyiz defterine kayıt ve harç makbuzlarından anlaşıldığından ve ayrıca iş mahkemelerinde katılma yolu ile temyizde mümkün olmadığından davacının temyiz dilekçesi kabul edilmemiştir.
Yine Yargıtay 9.Hukuk Dairesi'nin 25.02.2011 tarih ve 2010/10721 E sy kararında; Davacı- karşı davalı vekiline gerekçeli karar 6.11.2009 tarihinde tefhim edilmiş, davacı vekilince 17.2.2010 tarihinde katılma yoluyla temyiz edilmiştir. 5521 Sayılı yasada katılma yolu ile temyiz öngörülmemiştir. Böyle olunca davacı vekilinin temyiz dilekçesinin H.U.M.K.'nun 432/4. maddesi uyarınca süre aşımı sebebiyle reddine karar verilmesi gerekmiştir
Fakat Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 30.09.2015 tarih ve 2015/2488 E ve 2015/2187 K sy kararı ile içtihat değişikliğine gidilmiş ve iş Mahkemelerinin vermiş olduğu kararlara karşı katılma yolu ile temyizin mümkün olduğu sonucuna dolaylı olsa da varılmıştır.
Yargıtay Kararına konu olan olaylarda;
Taraflar arasındaki "İş Kolunun Tespiti İstemli" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Elbistan İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 06.03.2014 gün ve 2013/723 E. 2014/265 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 7.Hukuk Dairesi'nin 09.06.2014 gün ve 2014/8151 E. 2014/12742 K. sayılı ilamıyla bozulmuş, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu’nca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü:
Mahkemece verilen hüküm, temyiz edilmesi üzerine yukarıda başlıkta belirtilen karar ile bozulmuştur. Bozma üzerine mahkemece ilk kararda direnilmiş, direnme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İş mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süresi 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 2/3/2005 tarih ve 5308 sayılı Kanunla değişmeden önceki 8. maddesine göre belirlenmekte ise de, temyiz usul ve işlemlerinde 6100 sayılı HMK’nın Geçici 3. maddesi yollamasıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK’nın hükümleri uygulanmaktadır.
Her ne kadar uygulamada iş mahkemesinde karşı temyiz yolu ile temyiz hakkı tanınmamakta ise de gerek iş hukuku mevzuatında gerekse de HUMK’nun temyize ait hükümlerinde bunu engelleyen bir hüküm bulunmadığı açıktır. Bu nedenle 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 433/1. maddesi gereğince temyiz dilekçesinin hüküm veren mahkeme aracılığı ile karşı tarafa tebliğ edilmesi ve karşı tarafa temyiz dilekçesine karşı cevap verme ve karşı temyiz isteminde bulunmak hakkının tanınması gereklidir.
Yukarıda yer alan açıklamalar doğrultusunda yapılan incelemede;
Davalı vekiline ait temyiz dilekçesinin davacı vekiline tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Temyiz eden davalı vekili tarafından sunulan temyiz dilekçesinin, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nu “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan HUMK’nun 433. maddesi gereğince davacı vekiline Tebligat Kanunu ve ilgili mevzuat dikkate alınarak tebliğ edilmeli ve yasal süre beklenildikten sonra Hukuk Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmelidir.
Açıklanan nedenle eksiklik giderildikten sonra Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Başkanlığı’na gönderilmek üzere dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
————————————————–
SONUÇ
1- İş Mahkemelerinin vermiş olduğu kararlarda katılma yolu ile temyiz Hukuk Genel Kurulu'nun 30.09.2015 tarihli kararı ile mümkün hale gelmiştir.
2- İş Mahkemelerinin gerekçeli kararları her iki tarafa da tebliğ edilmelidir.
3- Hukuk Genel Kurulu vermiş olduğu bu karar ile; Yargıtay 22.Hukuk Dairesi'nin ESAS NO : 2013/30177 KARAR NO : 2014/20948 s kararını teyit etmiştir.
YAZARIN NOTU
Yargıtay 7 ve 9.Hukuk Daireleri İş Mahkemelerinde Katılma Yolu ile Karşı Temyizin mümkün olmadığını düşünürken 22.Hukuk Dairesi bu görüşün aksi yönünde karar vermektedir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu; 22.Hukuk Dairesi'nin görüşü tarafında yer almıştır. Ancak maalesef 7 ve 9. Hukuk Dairelerinin bu kuralı mecburen uygulayacağı sonucu çıkmamalı. Çünkü henüz daha bir içtihadı birleştirme kararı çıkmamıştır.
Bu sebeple 22.Hukuk Dairesi'nin baktığı illerde görülen davalar için farklı 7 ve 9. Hukuk Dairelerinin baktığı illerde görülen davalar için farklı kararlar çıkabilir Bu nedenle İş Mahkemelerinin kararlarının temyizini düşünüyorsanız mutlaka süresi içerisinde temyiz etmenizi öneririm.
Av. Eren Evren
Okyay | Evren
Avukatlık & Arabuluculuk Ofisi
www.okyayevren.av.tr